Bijlagen bij de inleiding ter bestudering van het thema ‘Goddelijke genezing’

Genomen uit: ‘Geboren uit de Geest’ (K.v.Balen), een studieboek over de Nieuwtestamentische Gemeente. - ISBN 90-73658-07-1

----------------------------------------------

Appendix M (blz. 256-268) uit ‘Geboren uit de Geest’ door Klaas van Balen

In de jaren 50 en 60 werd Nederland geschud door een krachtige beweging van de Geest, die begeleid werd door tekenen en wonderen van vernieuwing en genezing.

Vooral de genezingen brachten, naast een nieuwe visie op het werken van God, tevens ook enige verwarring. We zijn inmiddels 50 jaar verder en door studie, verlichting en ervaring zijn er toch wel wat antwoorden gekomen en is het terrein van de goddelijke genezing ook wat meer in kaart gebracht, waardoor we beter in staat zijn eventuele valkuilen te onderscheiden en te vermijden. Allereerst zou ik enkele algemene opmerkingen willen maken over de boodschap der genezing, zoals wij die ook in onze pinksterbeweging tegenkomen.

Ten eerste wil ik gaarne mijn overtuiging uitspreken, dat ik ten volle geloof in de Goddelijke genezing als onderdeel van de prediking en toepassing hiervan voor de Gemeente van vandaag. Hiervan zou ik vanuit mijn persoonlijk leven kunnen getuigen, daar een ziekte van ernstige aard gedurende enkele jaren in mijn leven werd gebruikt om mijn leven tot God om te buigen. Nadat ik in de uiterste nood Hem aanriep en mij geheel aan Hem wilde toewijden, trad de genezing in die voor die tijd tevergeefs op zich liet wachten. Het betrof hier een geval waaraan alle aandacht en middelen door gelovige en goede doktoren werden gegeven doch het lichaam kon pas genezen, nadat de ziel tot overgave kwam. Dit duurde drie en een half jaar, maar vandaag ben ik nog dankbaar voor die tijd.

Ook in de dienst van de Heer heb ik menigmaal mogen ervaren,, dat God Zijn Handen uitstrekte tot genezing. Deze genezing luidde tevens mijn bediening in als predikant en leraar in de pinkstergemeente.

Daarnaast mag ik niet verhelen, dat ik na 30 jaar gezondheid, ook al een aantal jaren de nodige chronische complicaties in mijn lichaam meedraag, die ik heb moeten leren accepteren als behorend bij de slijtage en afbraak van deze aardse tent, waarin ik nochtans nog een aantal jaren hoop te verblijven om mij voor de Heer in te zetten.

Hoewel wij dit vrijuit mogen zien als zeer belangrijk, is het echter niet het belangrijkste en mag het zeker niet het hoofdthema gaan vormen van de prediking, die toch altijd moet zijn Christus en het kruis. Evenmin moet het de enige basis gaan vormen voor te houden diensten en als reclamestunt ingezet worden. Diensten waarin menigmaal uitspraken worden gedaan, die grotendeels niet worden verwezenlijkt.

Mijn bezwaar is dan ook voornamelijk tegen een on-Bijbelse accentuering, alsof allen zouden moeten genezen en geen gelovige meer ziek behoeft te zijn. Dit is het vooruit grijpen op de erfenis, waarvan de verloren zoon een type is.

Het is zeker niet naar de Schrift, wanneer er alleen maar geloof van de patiënt wordt gevraagd. Hierbij verbergen vele predikers zich achter het standpunt, dat er geen gaven en geen speciale opdracht nodig zijn voor deze dienst der genezing.

De gedachte is veelal, dat waar geloof is voor een bepaalde genezing, deze ook volgt. Wanneer het herstel uitblijft, is de oorzaak natuurlijk alleen te vinden in een tekort aan geloof.

Het is allemaal vrij simpel doch het gevolg is, dat een ieder zich geroepen gaat voelen om zonder vaste opdracht - dus ook zonder de gaven en autoriteit - genezingsdiensten te beleggen. De schade, die aan de zielen wordt toegebracht, is hierbij groter dan in het algemeen wordt aangenomen.

In de Bijbel vind ik echter een zeer nauwe samenhang tussen de autoriteit en gave van de prediker en de plaatsvindende genezing. Wanneer een vader zijn maanzieke zoon tevergeefs bij de discipelen brengt voor genezing, verwijt Christus aan Zijn discipelen ongeloof, die als predikers op dat moment de kracht misten (Matth. 17:14-21).

Als Petrus aan de deur van de tempel de kreupele ontmoet, die hem smeekt om een aalmoes en zelfs niet aan een genezing denkt, is het de autoriteit van Petrus die hem in de Naam van Jezus doet wandelen (Hand. 3). Zo zouden we vele voorbeelden kunnen aanhalen, waaruit blijkt, dat het hier gaat om krachten en gaven, waarmede de Heilige Geest iemand kan toerusten.

Wij vinden in Gods Woord echter niets van de geëxalteerde oproepen om maar te gelóven, gelóven, gelóven en te handelen naar dit geloof, hetgeen zo kenmerkend is voor vele massale genezingsdiensten.

Ongetwijfeld is het geloof in de Bijbel vaak een zeer belangrijke medewerkende factor, doch het zwaartepunt in de Bijbelse bediening ligt steeds weer op het bij vernieuwing (nooit automatisch!) Zich uitstrekken van de Hand van God door de prediker heen.

Dit steeds weer bij vernieuwing ingrijpen van God, ligt m.i. ook besloten in de uitdrukking, "GAVEN VAN GEZONDMAKINGEN".

Niet dat elke genezing een gave is, die onafhankelijk werkt van een persoon, doch dat voor elke genezing opnieuw de leiding en de toepassing van de Heilige Geest nodig is. Dit wordt echter niet lukraak toegepast, zodat dan de één dan de ander hiervoor wordt gebruikt.

De geestelijke gaven worden geschonken aan personen, die door de Heer onderwezen worden om hiermede om te gaan, zoals Hij dat wil. De gaven op zichzelf zijn volmaakt doch het gebruik hiervan moet worden geleerd en dient zich te ontwikkelen, zodat het vat dat wordt gebruikt, dicht bij de Heer moet leven en moet worden geheiligd en gereinigd.

Er is dus een groei in de openbaring van een gave in iemand, terwijl de uiteindelijke beschikking in handen blijft van de Heilige Geest.

Dit sluit dan ook alle systeem uit, waarbij na bepaalde vaste handelingen automatisch genezing moet volgen. God is en blijft souverein, wiens gedachten hoger zijn dan onze gedachten en wiens wegen anders zijn dan onze wegen. Wanneer b.v. één blinde genezen wordt hebben wij niet het recept voor alle blinden; wanneer één dove genezen wordt hebben we niet de oplossing voor alle doven enz. De genezing als een automatisch systeem vinden wij in vele anti Christelijke stromingen ook en die mogen wij nimmer verwarren met de door Christus beloofde tekenen van gezondmaking.

Als wij oproepen tot geloof zullen wij niet alle nadruk dienen te leggen op het geloof in genezing, maar zullen wij alle nadruk leggen op het vaste geloof en vertrouwen in de GENEESHEER, wiens zorgen zich uitstrekken tot GEEST, ZIEL EN LICHAAM. Christus heeft bemoeienis met de gehele mens, waarbij het lichaam, hoewel zeer belangrijk, toch zeker niet het belangrijkste is.

Wanneer in één van deze gebieden verstoring optreedt, waarvoor genezing gezocht wordt, zullen we doordrongen moeten zijn dat Christus het heil van de gehele mens zoekt.

De Heer is niet als een medicus die slechts het lichaam ziet of als een psychiater die zich alleen met de psyche bezig houdt, ook niet als een geestelijk verzorger voor wie alleen het geestelijke leven belangrijk is.

Hierbij moeten we echter onmiddellijk opmerken, dat de ziel belangrijker is dan het lichaam. Het is beter met één oog, of kreupel of verminkt tot het leven in te gaan, dan ziende of met handen en voeten in het eeuwig vuur te worden geworpen, Matth. 18:8-9.

Wij zullen dus in de eerste plaats ZIELSZORGERS moeten zijn, zoals Christus de grootste Zielszorger geweest is. De boodschap der genezing zal hand in hand moeten gaan met de boodschap voor de ziel, waarbij de genezing na de boodschap voor de ziel komt.

De mens bestaat uit geest, ziel en lichaam, die onderling een zeer grote invloed op elkander uitoefenen. Het lichaam is de uitwendige mens terwijl de ziel de inwendige mens is.

De geest is de kracht, die beide beïnvloedt en vooral openbaar wordt in de wil van de mens. In Psalm 42:12, vinden we een voorbeeld van deze drie, als de psalmdichter (de geest) spreekt tot de ziel, die zich in hem (het lichaam) nederbuigt en haar aanmoedigt op God te zien.

Er zijn onnoemelijk veel ziekten, die optreden in het menselijk lichaam, die een nauwe betrekking hebben met de zielsconflicten en levensproblemen van de patiënt. Dit geldt niet alleen neurotische maar ook zuiver organische kwalen. Er zijn vele factoren, die een rol kunnen spelen en wie kan de diepste roerselen van de menselijke ziel naspeuren? Het zal duidelijk zijn, dat in deze gevallen het massale slechts afbreuk zal doen, wanneer aan de zielszorg van de enkele mens niet voldoende aandacht wordt besteed.

Er moet hier namelijk een voedingsbodem worden gelegd voor de genezing, hetgeen ligt op het terrein van de zielszorg. Christus had temidden van de massa tijd voor de enkeling, waarbij we weten dat Hij wist wat er in de mens was. De Heer had daarvoor geen lang gesprek nodig.

Hij doorzag een ieder die tot Hem kwam en kon ieder onmiddellijk helpen, waarbij we in Zijn bediening opmerken dat geen vast systeem wordt gevolgd. De éne blinde geneest op het machtswoord, de ándere door aanraking van de ogen, terwijl weer een andere naar het badwater te Siloam wordt gezonden om het slijk af te wassen, dat de Heer hem op de ogen had gewreven.

Zo ging het vrijwel met alle ziekten! De Heer paste een wonderlijke verscheidenheid van geneeswijzen toe, die slechts te verklaren is uit het oogpunt van de zielszorg, waarbij Christus met een ieder de weg ging die juist hij nodig had.

Wanneer een verlamde door zijn vrienden vanuit het dak voor de voeten van Jezus wordt neergelaten zijn de eerste woorden van de Heer: ‘Mens, uw zonden zijn u vergeven’. Daar had hij het moeilijkste mee! De Heer zag door hem heen en legde de voedingsbodem voor de genezing, waarna Hij hem genas, Luc. 5:17-26.

Voor ons ligt dat echter niet zo gemakkelijk. Wij moeten door bidden en liefdevol toegepaste zielszorg het vertrouwen winnen, waarvoor tijd en wijsheid nodig is. Wanneer de ziel haar evenwicht vindt en genezen wordt, treedt menigmaal de genezing in van het lichaam.

In deze gevallen is de patiënt zich niet altijd bewust van de innerlijke conflicten, die een kwaal veroorzaken. Hier ligt een breed terrein, waar de psychologie de laatste jaren vele ontdekkingen heeft gedaan, waardoor voor deze patiënten nieuwe mogelijkheden zijn geopend en een nieuwe therapie wordt toegepast. Hoewel wij als zielzorgers geen psychiaters zijn, mogen wij toch onze ogen hiervoor niet sluiten. Christus confronteerde de mens met de diepste roerselen van het hart.

David vraagt in Psalm 139 of God hem wil doorgronden en beproeven om te zien of er een schadelijke weg bij hem is. Men weet nú, dat door verdrongen gebeurtenissen of gedachten complexen kunnen ontstaan, die verstoring bewerken in de geest of in het lichaam.

De taak van de psychiater is deze voor de patiënt in het onbewuste verborgen oorzaken weer in het bewuste terug te brengen, waarna door onderkenning en aanvaarding door de zieke de bevrijding kan plaatsvinden.

Wie zou deze mensen echter beter kunnen doorgronden dan de Here en wie kan beter tot aanvaarding brengen dan God? Het is tot deze mensen dat Jezus heeft gesproken: ‘Komt allen tot Mij, die vermoeid en belast zijt en Ik zal U rust geven’. Voor Christus is geen geval hopeloos en wij hebben dan ook vrijmoedigheid deze zielen tot Hem te leiden, vertrouwend dat Hij door Zijn Geest de ogen verlicht, de oorzaken blootlegt en alzo de weg opent tot bevrijding.

Hoewel alle ziekten door de zonde in deze wereld zijn gekomen en Gods schepping aantasten, zodat wij hierin tezamen een collectieve schuld hebben, wil dat geenszins zeggen, dat alle ziekten in dit leven te wijten zijn aan persoonlijke zonden. Ziekten, die dus als tuchtiging komen voor zonden, waarvoor een bepaalde persoon of personen verantwoordelijk zijn. Wij dienen hierbij te overdenken, dat wanneer alle zonden gestraft zouden worden met ziekten, wij allen ziek zouden zijn.

Mirjam de zuster van Mozes werd gestraft met melaatsheid ter wille van haar verheffing tegen Mozes de man Gods, Num. 12. Vergiftiging door slangenbeten van het volk Israël vanwege haar murmureren tegen God, Num. 21:1-10.

De pest onder Israël vanwege de zonde van David, 2Sam. 24. De uitgestrekte en verlamde hand van Jerobeam in zijn zondige opstand tegen God en Zijn profeet, 1Kon. 13. De waanzin van Nebukadnezar door zijn grenzeloze hoogmoed, Dan. 4. De man die 38 jaar lang ziek was en door Christus werd genezen kreeg de vermaning niet meer te zondigen opdat hem niet wat ergers zou overkomen, Joh. 5:1-15. Paulus schrijft aan de Corinthiërs, dat onder hen vele zieken en zwakken zijn door een onwaardig gebruik van het Heilig Avondmaal, 1Cor. 11:29-30.

De Bijbel spreekt hierin dus wel een duidelijke taal, doch dit betekend niet dat voor elke ziekte nu wel een zonde gevonden kan worden. Wanneer de discipelen aan de Heer vragen of de blindgeborene zelf of zijn ouders gezondigd hebben, geeft de Heer als beslist antwoord "Neen", Joh. 9:1-2.

Bij gevallen als bovengenoemd is in de eerste plaats nodig het oprecht belijden van de zonden, waardoor de voedingsbodem gelegd wordt voor de genezing. Door de belijdenis van de zonden worden deze verzoend door het bloed van Christus dat reinigt van alle zonden.

Hier ligt vooral een pastorale taak en is het gesprek zo nodig. Als Jacobus spreekt over de zieken in de gemeenten en de zalving met olie, spreekt hij in onmiddellijk verband hiermede over de belijdenis van de zonden, Jac. 5:15-16.

In de voorbeelden uit de Bijbel, die ik boven aanhaalde trad de genezing in na verootmoediging en gebed. Zo zullen wij ook heden in deze gevallen na belijdenis van de zonde, waarvan de Heilige Geest overtuigt dat deze de oorzaak is, mogen vertrouwen dat God Zijn handen uitstrekt tot genezing. Hetgeen wij tot nu toe met elkander besproken hebben, ligt voornamelijk nog in de geestelijke sector. Enigszins anders ligt het met die ziekten, die hoewel een gevolg van een zondige levenswijze toch in het natuurlijke vlak komen, doordat ze een biologisch gevolg hiervan zijn. Ik denk aan geslachtsziekten als gevolg van hoererij, ziekten als gevolg van alcoholisme enz. In de ruimste zin al die ziekten welke een automatisch gevolg zijn van bepaalde zonden en waar zodoende het kwaad zichzelf straft. Hier is de genezing niet alleen afhankelijk van zonde(n) die beleden moet(en) worden, De ziekte is veroorzaakt door een natuurlijke oorzaak en moet als zodanig behandeld worden.

In het volgende punt wil ik dan ook met u spreken over de natuurlijke oorzaken van ziekten.

Van nature zijn wij allen vatbaar voor ziekten, die veroorzaakt kunnen worden door kouvatten, infecties, ongelukken, slechte of onverstandige levensgewoonten, ouderdom enz. Door een verstandige, matige en gezonde levenswijze kan onze weerstand tegen deze kwalen aanzienlijk verbeterd worden. Wanneer dergelijke ziekten genezen kunnen worden door verandering van levenswijze of door toepassing van voor de hand liggende natuurlijke middelen is het onlogisch hier hoogmoedig aan voorbij te gaan. Wanneer ik maagkwalen zou hebben vanwege onmatig eten, moet ik beginnen met gezond en matig gebruik van voedsel. Het getuigt dan geenszins van geloof wanneer ik ernstig ga bidden om genezing, terwijl ik doorga met van mijn buik een afgod te maken. We vinden op dit gebied ongezonde excessen, waarbij de één vaak voor de ander niet onder wil doen.

Wat geeft Paulus een heerlijk gezonde raad aan Timotheüs, wanneer hij hem adviseert een weinig wijn te gebruiken ter wille van zijn maag en vele zwakheden. Wij zullen hier in de eerste plaats ons gezond verstand bij mogen, - ja moeten - gebruiken, waarbij de medische wetenschap niet onze vijand, doch onze bondgenoot kan zijn.

Natuurlijk hebben wij op dit terrein niet alles in de hand en kunnen natuurlijke oorzaken buiten onze schuld ernstige ziekten in het leven brengen. Ook hierin mogen wij geloven in de Heer van ons leven, bij wie we alles kunnen brengen en die machtig is te doen bóven wat wij maar denken en geloven kunnen. Het gebed van de rechtvaardige vermag veel! Ook hierin ligt voor de gelovigen de weg open van de zalving en het gebed van de oudsten der gemeente. Ook hier gaat het niet vooral om het geloof in de genezing maar in de GENEESHEER.

Het vertrouwen in Hem stelt niet teleur! Wanneer Hij niet geneest, dan geeft Hij kracht en genade op het ziekbed, Psalm 41:4. Laat u uw geloof niet ontroven, doch houdt met beide handen vast de woorden van Paulus, dat voor degenen, die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede, Rom. 8:28.

Een zeer belangrijk onderdeel in de bediening van Christus was het uitwerpen van duivelen. Het genezen van ziekten en uitwerpen van duivelen wordt naast elkaar genoemd als twee onderscheiden bedieningen. We moeten met beslistheid stelling nemen tegen de gedachte, dat alle ziekten een vorm van bezetenheid is, waarbij machten moeten worden uitgebannen.

Het valt op dat Christus de duivelen allen uitwerpt door het Woord, Matth. 8:16 en geen handoplegging toepast. Bij de maanzieke vat Jezus hem bij hand om op te richten, nadat de duivel door het Woord is uitgeworpen, en de lijder op de grond heeft neergeworpen, Matth. 17:14-20.

Voor dit uitwerpen is wel in het bijzonder de volmacht nodig om in de Naam van Jezus deze machten te gebieden uit te gaan.

De bezetenheid in de Schrift openbaart zich in een DIRECTE werking van duivelse machten, die de gehele mens in bezit nemen en ook het lichaam kunnen aantasten in doofheid, blindheid en stomheid. In al deze gevallen werden de duivelen uitgeworpen door het Woord, waarna de lichamelijke gevolgen onmiddellijk verdwenen omdat de verwekkers en onderhouders van deze kwalen verwijderd waren.

Naast genoemde doven, stommen en blinden werden er echter velen van deze zelfde kwalen genezen door aanraking of andere geneeswijzen van de Heer, waarbij geen duivelen werden uitgeworpen omdat deze hier eenvoudig niet waren en de ziekte door andere oorzaken gekomen was.

Niet voor alle ziekten kunnen wij een vaste, aanwijsbare oorzaak vinden en moeten wij verwijzen naar de toestand van onvolmaaktheid en disharmonie in de schepping tengevolge van de zondeval. Als voedingsbodem zal hier vooral van belang zijn het geloof en vertrouwen in Jezus Christus als de Geneesmeester van geest, ziel en lichaam. Het geloof in Hem kan ook vandaag nog wonderen doen! Soms kunnen we lange tijd bidden voor een bepaalde zaak zonder directe verhoring om dan op een gegeven moment het geloof te ontvangen dat God het zal doen, waarna genezing intreedt. Dit leert ons dat we zelfs in dit geloven afhankelijk zijn van Hem die dit alles werkt.

Wat wij echter hier in het bijzonder nodig hebben is de openbaring van Gods kracht door de werking van de Heilige Geest in de ‘Gaven van gezondmakingen’, die als scheppende en genezende kracht kan herstellen wat verstoord is. In deze bediening van Christus en Zijn apostelen kwam dit op waarlijk machtige wijze tot openbaring. Naar het Woord der Schrift is de belofte voor deze gaven nog niet ingetrokken en zullen wij als Gemeente van Christus naar de openbaring hiervan mogen uitzien.

Het is vanzelfsprekend dat bij ziekte in welke vorm ook, gezocht wordt naar genezing. Hoewel ziekte ten goede aangewend kan worden door de Heer, is zij in diepste wezen vijandig aan de oude zowel als aan de nieuwe schepping. Christus was te allen tijde met ontferming over de zieken bewogen.

De Heer genas niet opdat Zijn werk zich zou uitbreiden, maar Hij genas omdat de nood van deze mensen Zijn nood was en Hij innerlijk gedreven werd Zijn Handen uit te strekken.

Onze uiteindelijke bestemming is om Hem gelijkvormig te zijn. Wij zullen in de opstanding zonder zonde, zonder ziekte en onsterfelijk zijn. Dit ontvangen wij door het offer van Jezus Christus aan het kruis van Golgotha. In de toe komende eeuw zal deze erfenis volkomen ons deel zijn. Wat wij in deze eeuw ontvangen is een VOORSMAAK van deze erfenis zoals de Bijbel ook spreekt over krachten van de TOEKOMENDE EEUW, Hebr. 6:5. Wanneer wij als gelovigen ziek zijn, zijn daar voor ons de volgende wegen:

Het roepen van de oudsten (voorgangers, ouderlingen) voor de zalving met olie, waarbij genoemd wordt het gebed des geloofs en de belijdenis van zonden, Jac. 14-16.

De zalving en handoplegging moeten echter niet gezien worden als een soort magische kracht waar we vrijblijvend gebruik van kunnen maken. Ook hier gaat het om de verhouding van de ziel tot God en is het gesprek zeer belangrijk.

De bediening vindt dus vooral in de gemeente plaats en is afhankelijk van het ambt. Het gaat hier vooral om de gehoorzaamheid aan het Woord van God, zowel van de zieken om de oudsten hiervoor te roepen als van de voorgangers en ouderlingen om vrijmoedig te bidden en te zalven ziende op Christus en de door Hem ingestelde ambten.

Deze zijn niet afhankelijk van het plaatselijke ambt. Ik geloof dat wij dit in groter verband moeten zien. Zij zullen vooral openbaar worden op het gebied van zending en evangelisatie, als tekenen die de prediking begeleiden. Niet een ieder zal zich kunnen aanmatigen deze gaven te bezitten omdat hij een prediker is van het evangelie, daar de Heilige Geest de geestelijke gaven uitdeelt aan een ieder zoals HIJ wil, 1Cor. 12:11.

De nadruk zal hierbij vooral vallen op Gods uitstrekkende Hand door Zijn hiertoe geroepen dienstknechten. Hoewel in de Schrift zeker niet alle zieken door directe aanraking genezen, wordt op verschillende plaatsen vermeld, dat God DOOR DE HANDEN van de apostelen grote tekenen en wonderen verrichtte, Hand. 5:12, Hand. 14:3, Hand. 19:11. Op deze dienstknechten rust grote verantwoordelijkheid en niemand matige zich in deze iets aan, waartoe men niet is geroepen.

De menselijke geest kan een enorme invloed uitoefenen op het lichaam, zowel in negatieve als in positieve zin. In algemene strekking ervaren we dit allen in het gewone dagelijkse leven. Wanneer onze geest moe is, voelen we ons lichamelijk tevens moe en wanneer de geest fit is, uit zich dat ook in het lichaam. Dit geldt ook voor de ziekte. Wanneer we ons sterk zouden inbeelden ziek te zijn en hieraan zouden toegeven dan zullen de lichamelijke gevolgen niet uitblijven. Andersom kan door de geest ook ziekte worden tegengegaan en genezen worden. Dit ligt alles nog zuiver op het menselijke vlak en is niet specifiek christelijk. Deze kracht is echter niet te ontkennen en wanneer op de juiste wijze toegepast, is dit alleszins geoorloofd. Lange tijd is hieraan te weinig aandacht besteed doch in onze eeuw heeft men als het ware deze dingen opnieuw ontdekt. De medische wetenschap maakt hiervan meer en meer een zegenrijk gebruik.

Als voorbeeld van een totaal verkeerd gebruik moeten wij verwijzen naar een beweging als CHRISTIAN SCIENCE, die de ziekte loochent en door deze te negeren de macht van de geest op het lichaam uitoefent.

Een groot gevaar op dit gebied is wanneer de menselijke geest door derden geïnspireerd (gesuggereerd of gehypnotiseerd) wordt en geen rekening wordt gehouden met de ziel van de mens. Wanneer alleen de verhouding geest-lichaam een rol speelt lijdt de ziel schade. Bij alle beïnvloeding die bepaald wordt door zuiver menselijke factoren is dit gevaar aanwezig. Ook satan maakt van deze invloed gebruik door hypnotiseurs, magnetiseurs enz. Hier is het gevaar bijzonder groot! Dit gaat altijd ten koste van de ziel, die geheel onder beslag komt en gevangen wordt.

Als gelovigen kunnen wij er niet genoeg van doordrongen zijn dat een genezing aan het lichaam, die ten koste gaat van de ziel, niet aanvaardbaar is. Beter is het om blind het leven in te gaan dan ziende verloren te gaan!

Natuurlijk maakt ook God van de invloed van de geest op het lichaam gebruik. Hierbij wordt de geest geïnspireerd tot geloof, wat wonderen teweeg kan brengen.

In massale genezingsdiensten vooral valt m.i. hierop de grote nadruk. Ik geloof, dat hierbij soms de juiste verhouding te veel uit het oog wordt verloren. Wat door deze kracht bewerkt wordt, moet niet verward worden met de "gaven van gezondmakingen" waarvan ik de werking reeds onder B behandeld heb.

Het onderscheid tussen de verschillende toepassingen van de invloed van de geest op het lichaam wordt dus bepaald door de verhouding tot de ZIEL die zij innemen. Van belang is dus de zielszorg.

Wanneer men een beroep doet op deze krachten en geen zielszorg toepast zal de schade groot zijn aan de zielen. Men hoede zich ervoor verwachtingen te wekken die niet worden waargemaakt. Laat ons als Gemeente van Christus liever bidden, dat God zich openbaart in machtige werkingen door de bediening van "Gaven der gezondmaking".

Over het gebruik van medicijnen en raadplegen van doctoren zijn de meningen nogal verdeeld. Ook hier dreigt in vele gevallen ontsporing. Velen beschouwen de middellijke weg van de medische wetenschap als een gebied, dat slechts betreden kan worden door ongelovigen, zodat de christenen die hiervan gebruik maken onwetend of kleingelovig zijn. Het hoeft geen betoog, dat, waar dit "evangelie" verkondigd wordt, op velen een juk gelegd wordt dat menigmaal te zwaar blijkt om te dragen en ongelukken zich voordoen. Voor velen is het een brandende vraag: ‘Mag ik medicijnen gebruiken en de doktor raadplegen?’.

Allereerst wil ik opmerken dat we deze vraag in de Schrift niet als zodanig tegenkomen. Er is geen tegenstelling in de natuurlijke en de Goddelijke genezing.

In de schepping liggen natuurlijke krachten, door God daar ingelegd, welke door de medische wetenschap zijn ontdekt en worden toegepast. In dit ontdekken ligt een bepaalde ontwikkeling en is het niet God zelf, die de eeuw in het hart van de mensen gelegd heeft? Pred. 3:1l. Wij mogen God dankbaar zijn voor deze ontwikkeling en de zegen die hieruit voortvloeit voor de mensheid. Deze wetenschap is echter menselijk en als natuurlijke geneeswijze beperkt.

De goddelijke genezing door direct ingrijpen van God is pneumatisch en gaat boven het stoffelijke uit. Wat bij de mens onmogelijk is, is mogelijk bij God! Daar waar middelen falen is God machtig te genezen omdat Hij niet afhankelijk is van enige middelen. Wie denkt hier niet aan de bloedvloeiende vrouw? Marc. 5:25. Doch ook het gebruik van middelen is geen verhindering om door een directe aanraking van de Heer genezen te worden.

Velen hebben dit ervaren. Wij mogen de gelovigen dan ook niet verbieden van de medici gebruik te maken. De medische wetenschap is niet onze vijand, doch onze medestrijder in de strijd tegen de ziekte. Christus spreekt nergens minachtend over de medicijnen. Hij vergelijkt zichzelf in Zijn bediening met een medicijnmeester. De barmhartige Samaritaan laat Hij olie gebruiken voor verzachting en genezing van de wonden die hij verbindt. Hiskia kreeg als recept een vijgenkoek om op de zweer te leggen, hetgeen meer werd gebruikt voor gezwellen in de oudheid. Hier werd het middel door God voorgeschreven en Zijn zegen hieraan verbonden.

Door de tegenstanders van medicijnen wordt nogal eens aangehaald de geschiedenis van Asa, die niet de Here zocht maar de medicijnmeesters, 2Kron. 16:12. Men leze dit echter in zijn verband met als achtergrond het leven van Asa. Deze diende aanvankelijk de Here en stelde zich als koning van Juda tegen de afgoderij. Later verliet hij echter de Here en verhardde zich tegen de stem van God. Ook toen de ziekte in zijn leven kwam zocht hij daarin niet het Aangezicht van God maar zocht heil bij de medicijnmeesters.

De vraag is hier aan de orde op welke wijze men zich wendt tot de dokter. Wanneer dit is omdat men van God niets verwacht en zijn heil bij de mens zoekt, is dit voor de gelovige een verkeerde houding. Als gelovigen zullen wij eerst de Here zoeken en vragen om genezing, gelovende dat Hij machtig is dat te doen. Wij zullen de oudsten vragen om zalving en gebed. Wanneer echter genezing uitblijft, zullen wij gebruik mogen maken van de middelen die ons vandaag ter beschikking staan, biddende dat de Heer deze medicijnen of medische ingrepen wil zegenen,

Nu wij zo met elkaar hebben stilgestaan bij de verschillende oorzaken van ziekten en de geneeswijzen die toegepast kunnen worden is daar nog één vraag die blijft openstaan. Waarom genezen niet alle zieken en waarom blijft daar zoveel lijden in deze wereld?

Het is niet gemakkelijk hierop een antwoord te geven. Kunnen we hier eigenlijk wel een pasklaar antwoord op geven? We leven in een geschonden wereld die door de zonde van God is afgevallen. De ganse schepping zucht als in barensnood zijnde en ook wij als kinderen Gods zuchten in onszelf, terwijl wij wachten op de verlossing van ons lichaam, Rom. 8:22-23.

Het geloof dat ons leven hier een leerschool is en wij hier stage lopen voor de eeuwigheid, kan hier een steun zijn. De uitwendige mens wordt wel verdorven, maar de inwendige mens kan vernieuwd worden van dag tot dag, 2Cor. 4:16. God kan toelaten dat zeer moeilijke dingen en beproevingen in ons leven blijven. Paulus bad de Here ernstig tot driemaal toe om de doorn in zijn vlees, die door satan bewerkt werd, te verwijderen. De Here antwoordde hem dat dit voor hem nodig was om niet tot verheffing te komen, doch dat Zijn genade voor hem genoeg was.

Zo mogen ook wij weten, wanneer de Heer de ziekte niet wegneemt, dat Zijn genade beschikbaar is om te dragen en te ondersteunen, waarbij het ziek zijn een totale verandering kan ondergaan en tot zegen gesteld kan worden voor de zieke zelf en voor anderen. MIJN KRACHT WORDT IN ZWAKHEID VOLBRACHT, 2Cor. 12:7-11. Zolang de Heer echter niet heeft gesproken, mogen wij Hem bidden voor genezing en is voor Hem geen ding te wonderlijk.

Gaven van genezingen (1Cor.12:9) blz.123-126 van 'Geboren uit de Geest'

Een bediening, die naar zijn aard zeer in de belangstelling staat. Dat is niet zo vreemd, gezien de omvang van het menselijk lijden in physiek en psychisch opzicht.Ook hier willen we allereerst opmerken, dat het gaat om gaven van een bovennatuurlijk karakter, anders dan met de medische genezing, die natuurlijk van aard is. Beide kunnen elkaar aanvullen of geheel onafhankelijk van elkaar optreden.

Beide hebben hun eigen plaats en we dienen ze dan ook niet tegenover elkaar te plaatsen.

Wel is het goed te bedenken, dat een patient ook tegenover de arts een eigen verantwoordelijkheid over het lichaam behoudt. Zeker in het licht van de voortschrijdende wetenschap, alsmede de van deze zijde steeds vaker voorkomende verwijzingen naar alternatieve geneeswijzen als yoga en acupunctuur met hun oosters-religieuze achtergronden. De christen als patient zal zijn weg met de arts niet zonder gelovig gebed gaan.

Meervoudsvorm (1 Cor. 12:9,28,30)

We merken op, dat er sprake is van de meervoudsvorm, zowel wat betreft de gaven als de genezingen.

In de verzen 9,28 en 30 is dat steeds het geval, hoewel dat in de vertaling (N.V.) alleen in vers 9 wordt weergegeven. De meervoudsvorm voor genezingen is wel duidelijk, omdat vanuit de werking van de gaven een stroom van genezingen volgt.

Wat betreft de meervoudsvorm voor de gaven zijn verschillende uitleggingen gegeven:

In de genezingen, die in de bijbel worden beschreven, zien we het onderscheid van de punten 2 en 3 niet zo naar voren treden. In de praktijk komt het vandaag wel voor, dat iemand meer speciaal voor bepaalde ziekten wordt gebruikt.

De gaven functioneren niet onbegrensd, maar behouden het tekenkarakter van het Koninkrijk Gods.

God werkt tekenen tot bevestiging van het evangelie en tot verheerlijking van Zijn Naam. In Bethesda waar talloze zieken bijeen waren, genas Jezus die éne verlamde man, die niemand had om hem te helpen (Joh. 5). Genezing dient een goddelijk doel, maar ook het niet, of nog niet genezen worden, vindt een plaats in het plan van God voor een mensenleven.

De diepste gronden en motivaties zijn niet altijd direct te doorgronden, maar uiteindelijk werken voor een gelovige alle dingen mee ten goede (Rom.8:28).

Wat betreft het al dan niet voldoende geloof hebben voor genezing worden vaak al te gemakkelijk rechtlijnige posities en standpunten ingenomen, die bijbels niet waargemaakt kunnen worden.

Paulus, die rijkelijk begiftigd was met de gaven van genezingen, moest Trofimus in Milete ziek achterlaten. De doorn in Paulus' vlees diende een goddelijk doel en week niet door gelovig gebed. Hoewel we niet weten, wat deze doorn precies inhoudt, is wel één ding heel zeker nl. dat genoemd kwaad van satan afkomstig was (een engel van satan) en door God werd ingeschakeld voor een hoger doel (2 Tim.4:20; 2Cor.12:7-10).

Geloof speelt bij de werking van deze gaven een belangrijke rol, zoals overigens ook bij de andere gaven. Het is echter niet juist om bij het uitblijven van genezing direct te wijzen op ongeloof van degene, die naar genezing zoekt. Er kan immers met hetzelfde recht gewezen worden op ongeloof van degene die voor de ander heeft gebeden!

Er kunnen echter nog zoveel andere factoren in het geding zijn, dat een dergelijke benadering wel al te simplistisch is. Dit neemt echter niet weg, dat geloof zeer belangrijk is om genezing te ontvangen.

Hierbij kan de éne keer de nadruk liggen op het geloof van de patient, terwijl een andere keer het geloof van degene die bidt benadrukt wordt, hetzij hij bidt voor zichzelf, hetzij plaatsvervangend voor een ander.