PERSBERICHT 13-6-05

PINKSTERGELOVIGEN EN ROOMS-KATHOLIEKE IN DIALOOG

OVER DE VRAAG HOE WORD IK CHRISTEN?

Op 10 juni j.l. werd in Apeldoorn de 11de dialoogbijeenkomst gehouden van vertegenwoordigers van de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten (VPE) en rooms-katholieken.

Het onderwerp was: Hoe word ik christen? Dit thema wordt momenteel besproken in de internationale dialoog tussen de Pauselijke Raad voor de Eenheid van de Christenen en vertegenwoordigers van de 'klassieke' Pinksterkerken. De enige Nederlander die aan deze internationale dialoog deelneemt in drs. Huib Zegwaart, docent aan de Azusa Theologische Hogeschool te Amsterdam. Hij gaf in Apeldoorn een uiteenzetting van de huidige dialoogfase die waarschijnlijk eind juni 2005 in Praag afgerond wordt met het vaststellen van een slotdocument. Zegwaart: "Doel van zo’n document is om datgene te zeggen wat men gezamenlijk kan zeggen, of als men ergens geen gezamenlijke uitspraken kan doen, de posities van de beide gemeenschappen zo getrouw mogelijk weer te geven. In beide gevallen geldt dat de deelnemers ermee instemmen dat de inhoud de gang van de gesprekken getrouw representeert." Zegwaart verwacht dat het een zeer nuttig document zal blijken te zijn omdat het wederzijds een aantal vooroordelen zal weghalen.

DE VRAAGSTUKKEN

Tot het slotdocument is gepubliceerd, is de inhoud nog niet voor publicatie, maar Zegwaart lichtte wel een tipje van de sluier op. Hij was gevraagd de aanwezigen in Apeldoorn in te voeren in de vraagstukken die besproken zijn. Het onderwerp, Hoe word je christen?, werd in de internationale dialoog uitgesplitst in vijf deelonderwerpen: De doop in de heilige Geest en het proces van christen worden; geloof en het proces van christen worden; bekering en het proces van christen worden; christelijke ervaring en de gemeenschap; en christelijke vorming en discipelschap.

ALS PERSOONLIJK GELOOF ONTBREEKT

'De huidige fase vloeit thematisch rechtstreeks voort uit de vorige fase, waarin de evangelisatie, het proselitisme (leden van andere kerken naar je eigen kerk trekken) en het gezamenlijk getuigenis centraal stonden*. In die fase, die van 1991 tot 1997 duurde, bleken met name de besprekingen over het proselitisme steeds uit te draaien op onenigheid over de vraag "wie zich christen mag noemen". Van katholieke zijde werd steeds betoogd dat mensen die van jongs af aan tot de kerk horen, de doop hebben ontvangen, de eerste communie hebben gedaan maar er verder voor het oog "niets aan doen", toch als christen moeten worden aangemerkt. Van pinksterzijde werd daar steeds tegen ingebracht dat als zulke mensen geen persoonlijk geloof hebben, geen bekeringservaring kennen, schijnbaar geen relatie met God onderhouden, er geen sprake van proselitisme kan zijn als zij het geloof als een realiteit zijn gaan ervaren doordat zij met de Pinksterboodschap in aanraking zijn gekomen. Als ze een bekeringservaring hebben gehad, een aanraking van God hebben ervaren en relatie met God hebben gekregen, dan is er – zo betoogde men van Pinksterzijde sprake van bekering, van christen worden, van wederom geboren worden en niet van alleen een tot leven wekken van latent aanwezig geloof.' Aldus Huib Zegwaart in het gebouw van de Evangelische Zendingsgemeente Menorah te Apeldoorn.

MENSEN DIE GEDOOPT WILLEN WORDEN

Van katholiek zijde gaf Mariet Rijk, directrice van het katholieke spiritualiteitcentrum De Beiaard in Utrecht, antwoord op de vraag Hoe wordt iemand christen? Zij begeleidt al 40 jaar mensen die gedoopt willen worden. Die mensen hebben allemaal al een begin gemaakt met christen worden, voordat ze om begeleiding vragen. Bij Mariet Rijk worden ze eerst geloofsleerling en daarna doopleerling. In de begeleiding hecht zij steeds meer aan 'de compositie van het leven', want we leven in een 'snippertijd waarin weinig continuïteit is'. Het doopsel omschreef zij als een totale onderdompeling in Gods Geest. Het valt haar vaak op dat doopleerlingen zelf een diep besef hebben ergens van bevrijd te moeten worden, bijvoorbeeld een bepaalde gewoonte of een verslaving.

NOOIT AF

In de dialoog die volgde op de twee inleidingen werd vastgesteld dat het proces van christen worden nooit af is. Het begrip bekering bleek in de pinksterbeweging vooral verstaan te worden als een vrij plotselinge omkeer, terwijl onder katholieken meer gedacht wordt aan een geleidelijk proces van tot inkeer komen. In de Bijbel komen beide vormen van bekering voor.

Van katholieke zijde werd benadrukt dat het doopsel een band schept tussen alle gedoopte christenen en dat de katholieke kerk zich nooit als kerk van heiligen heeft gezien.

Opvallend was de constatering dat de pinkstergemeenten, naarmate ze ouder worden, meer een volkskerk worden. De rooms-katholieke kerk wordt steeds minder een volkskerk. Veel van de tegenwoordige pinkstergelovigen zijn als kind opgegroeid in een pinkstergemeente. Rooms-katholieken merken dat er steeds minder religieuze omgeving is waardoor het steeds meer op de persoonlijke keuze voor het geloof aankomt.

* Zie het slotdocument van die dialoogfase op StuCom als document nr. 0002 (Engels origineel) en nr. 0003 (Nederlandse samenvatting)