StuCom0013

Kees Slijkerman

De Landelijke Pastorale Kerngroep had al een stap gezet in deze richting. Op 10 juli 1998 schreef ze een brief aan de Broederschap van Pinkstergemeenten.

Daarin stond:

"Als Katholieke Charismatische Vernieuwing zouden we wat meer contacten willen leggen met andere christenen die net als wij ervaren dat ze gedoopt zijn in de Geest. Vorig jaar was father Peter Hocken uit Engeland de spreker tijdens ons jaarlijks toerustingsweekend voor leidinggevenden in de Katholieke Charismatische Vernieuwing. Hij maakte ons opnieuw bewust van Gods grote plan met de uitstortingen van de heilige Geest gedurende de 20ste eeuw. Gods Geest wordt ons gegeven opdat we groeien naar eenheid in Jezus Christus en opdat we Christus aan de wereld zouden verkondigen.

We zijn onder de indruk van de uitstorting van de Geest over zoveel christenen die met elkaar nieuwe gemeenten vormen, los van de historische kerken. Het is niet belangrijk of we dat vanuit onze eigen kerkvisie prettig vinden, of we het ermee eens zijn en of het allemaal perfect is. Belangrijk is dat hier de heilige Geest aan het werk is. Daardoor zijn we er direkt al in de Geest zelf mee verbonden. In beginsel is de eenheid er al doordat we in dezelfde Geest gedoopt zijn. Daarom geloven we dat de Heer ons zelf aanspoort om ook meer persoonlijk contact met jullie te leggen."

De Broederschap werd uitgenodigd om iemand af te vaardigen naar ons volgende toerustingsweekend of naar de Vernieuwingsdagen.

Het bestuur van de Broederschap heeft hier positief op gereageerd en kan waarschijnlijk iemand afvaardigen naar de Vernieuwingsdagen. Als een eerste kennismaking.

Anti-papisme wordt minder

Uiteraard wil de Landelijke Pastorale Kerngroep ook de oecumenische contacten die ze al lang heeft met hervormden, gereformeerden en oud-katholieken, via de Charismatische Werkgemeenschap Nederland, versterken.

Een belangrijk historische gegeven is dit: Binnen de Charismatische Werkgemeenschap in wording (zeventiger jaren) was er samenwerking tussen protestanten en pinksterchristenen. Toen de katholieken erbij kwamen zijn de pinksterchristenen eruit gestapt. Met name de Mariaverering was een breekpunt.

Het anti-papisme is in de loop der jaren wat minder geworden binnen de pinkstergemeenten. De Pauselijke Raad voor de Eenheid der Christenen organiseert al ruim 25 jaar dialooggesprekken met vertegenwoordigers van de Pinkstergemeenten. En de Nederlandse Broederschap van Pinkstergemeenten doet daar met een waarnemer aan mee!

De tijd is nu rijp voor een serieuze dialoog in Nederland zelf. Dialoog begint met kennismaking: onbevangen elkaar tegemoet treden en ontdekken wat je al gemeenschappelijk hebt. Daarna kan ook ter sprake komen op welke punten er kritiek op elkaar is. En zo verder.

Mijn eerste kennismaking

Op 13 december 1998 kwam ik voor het eerst in een pinkstergemeente. De Berea-gemeente in Haarlem had een rooms-katholiek echtpaar uit Londen als sprekers uitgenodigd voor een avonddienst. Bij die gelegenheid hadden ze ook uitnodigingen gestuurd aan katholieken om als gast aanwezig te zijn. En er kwamen er een heel stel. Veertig minuten lofprijzing brachten ons samen dicht bij de Heer en de boodschap van Giancarlo Elia gaf ons een dieper beseffen van Gods Vaderliefde voor ieder.

- Op 12 december had dezelfde Giancarlo Elia in Zeist op een ontmoetingsdag van de stichting Ontmoeting en Verzoening gesproken over de zeer indrukwekkende opwekking in de rooms-katholieke bisdommen van Uganda, waar hij met zijn vrouw juist ruim twee maanden was geweest -.

Veertien dagen later was ik te gast in the House of Fellowship, een pinkstergroep onder leiding van een Ghanese ex-moslim. Deze groep komt samen in een omgebouwde ruimte in een parkeergarage in de Bijlmermeer. Veel afrikaanse engelssprekende deelnemers. Binnen een kwartier na het aanvangstijdstip waren de meeste mensen binnen en begon de dienst. Veel enthousiasme, respons uit de zaal, vrije inbreng, luidruchtige muziek en dans. En na afloop een maaltijd samen.

Hoe kan dit?

Als rooms-katholiek probeer ik te begrijpen hoe het komt dat er zoveel nieuwe kerken en vrije gemeenten ontstaan, wereldwijd. Is het niet een aanstootgevende verdeeldheid? Ja, dat is één kant van de zaak.

De andere kant is deze: via deze vrije pinkstergroepen hebben vijfhonderdmiljoen mensen zich bekeerd tot Jezus Christus en zich verzoend met God. Ze zijn anders gaan leven en nemen de Bijbel als inspiratiebron.

Voor zover het katholieken betreft die door de pinksterbeweging uit de rooms-katholieke kerk zijn weggegaan kunnen we daar oprecht pijn aan hebben. Maar er zijn ook veel mensen bij die bij geen enkele kerk waren aangesloten en die door een pinkstergroep tot geloof kwamen, werden gedoopt en zo werden opgenomen in het Lichaam van Christus.

Dan de stenen

Waarom zegent God dit? Waarom laat Hij die vrije groepen groeien en vruchtdragen? Terwijl ik bezig was met die vragen kwam mij de afgelopen weken deze uitspraak van Jezus onweerstaanbaar in gedachten: "Als zij zwijgen, zullen de stenen roepen" (Lukas 19,40). Jezus zei dat toen de Farizeeën bezwaar maakten tegen de spontane luidruchtige lofprijzing op de helling van de Olijfberg (intocht in Jeruzalem).

Toen ik naar de Bijlmermeer ging heb ik deze tekst opgezocht om eventueel door te geven. Maar voordat ik er iets over had gezegd begon de voorganger er zelf over. Dit trof mij. Hij gebruikte deze tekst om de aanwezigen aan te sporen tot lofprijzing. Toen ik na afloop van de dienst die tekst doorgaf aan een van de leidinggevenden zei deze: 'ja over de hele wereld moet God worden geloofd en geprezen'. Dat lijkt me inderdaad de strekking van deze bijbeltekst. Zelf was ik vanuit een andere gedachte op deze tekst gekomen.

God onze Vader wil dat alle mensen bereikt worden met het evangelie, dat alle mensen horen van Zijn liefde en door Jezus Christus bij Hem thuis komen. Als de kerk er niet in slaagt om die boodschap uit te dragen, wat moet God dan doen?

"De kerk is een beetje in coma", zei de nieuwe hulpbisschop de Jong van Roermond, "reanimatie is nodig".

Maar God hoeft niet te wachten tot onze rooms-katholieke kerk uit die coma wakker wordt. God is God. God is vrij. Hij stort zijn Geest uit op wie Hij wil.

Als de lofprijzing in de kerken vrijwel verstomt of onder de maat raakt, dan wekt Hij kennelijk buiten de bestaande kerken mensen op die Hem prijzen. En als ook zij verflauwen wekt Hij weer anderen op.

"Als zij zwijgen, zullen de stenen roepen" zei Jezus.

Hiermee is de verdeeldheid zeker niet goedgepraat. Ook binnen de pinkstergemeenten zijn veel afsplitsingen. Een van de leden in Amsterdam verzekerde mij dat het meemaken van zo'n afsplitsing een traumatische ervaring is. "Op dat moment voel je pas dat je één lichaam bent, als dat lichaam uiteengereten wordt; onze opdracht is: eenheid."

De kracht komt van God

Nog één ding meer heeft mij die zondag getroffen. 's Morgens hadden we in mijn parochie in de eucharistieviering in het gregoriaanse openingslied gezongen: "God die alle gelijkgezinden een onderkomen biedt in zijn eigen huis, Hijzelf en niemand anders zal zijn volk van de nodige kracht voorzien". Die boodschap kwam 's middags in die pinkstergemeente terug: de slotzang was een veelvuldig dansend herhalen van de woorden "from God is the power".

Bovenstaand artikel is gepubliceerd in Bouwen aan de Nieuwe Aarde, maart 1999, pagina 22-25.

In Bouwen aan de Nieuwe Aarde, mei 1999, pagina 38 stond dit verslag:

VERNIEUWINGSDAGEN

Ruim 400 mensen namen deel aan de Vernieuwingsdagen, 19-21 maart 1999 in Dalfsen, rond het thema Zo’n Vader (met de duim omhoog). Onder hen waren 40 tieners en 45 kinderen. Hoogtepunten waren o.a.. de toespraak van Anton Ruiter en de preek van Kardinaal Simonis.

Voor het eerst in de geschiedenis was er een officiële gast namens de Broederschap van Pinkstergemeenten aanwezig in een bijeenkomst van de Katholieke Charismatische Vernieuwing in Nederland: dr. Paul van der Laan. Dit was op uitnodiging van de Landelijke Pastorale Kerngroep (zie Bouwen aan de Nieuwe Aarde, maart 1999). Zondagmiddag kreeg hij het woord. Hij sprak van een feest van herkenning.