KATHOLIEKEN EN PINKSTERCHRISTENEN IN DIALOOG

Kees Slijkerman

"De inhoud van onze geloofservaring bindt ons samen". Dat concludeerde Peter Sleebos, de voorzitter van de Broederschap van Pinkstergemeenten (BPG) in Nederland, aan het einde van de eerste dialoogdag tussen vertegenwoordigers van de BPG en rooms-katholieken op 11 november 1999 in Lunteren. Deze dialoog is een initiatief van de Katholieke Charismatische Vernieuwing met medewerking van de Sint Willibrord Vereniging.

De doelstellingen zijn: elkaar leren herkennen en waarderen als behorende bij dezelfde Heer, het bevorderen van respect en wederzijds begrip, het uitwisselen hoe de heilige Geest in de verschillende kerken ervaren wordt.

Die herkenning en waardering was er al direct door het samen bidden en door de persoonlijke geloofservaringen, die de twintig genodigden van elkaar hoorden.

De Pauselijke Raad voor de Eenheid voert reeds vanaf 1972 een dialoog met vertegenwoordigers van de Pinksterkerken. Drs. Huib Zegwaart, secretaris van de BPG, gaf een overzicht van het verloop van deze internationale dialoog tot nu toe. Hij heeft daar zelf aan deelgenomen. Het laatst verschenen rapport gaat over evangelisatie, proselitisme (mensen uit een andere kerk weghalen) en gezamenlijk getuigenis. Dat rapport vraagt om een reactie van de respectievelijke kerken.

In het gesprek bleek dat de deelnemers heel wat van elkaar denken te kunnen leren en ook heel wat aan elkaar hebben uit te leggen. Zo zou iets meer bovenplaatselijk gezag heel heilzaam kunnen zijn voor de nogal autonoom opererende Pinkstergemeenten en zouden ze daar wat meer stilte en contemplatie mogen leren. Katholieken kunnen wat meer vrijmoedigheid om te evangeliseren gebruiken.

Pijnpunten werden niet verzwegen. Voor pinksterchristenen bleek het net zo pijnlijk als hun kerken sektes worden genoemd, als dat het voor rooms-katholieken pijnlijk is wanneer hun kerk ‘de hoer van Babylon’ wordt genoemd. Het sluimerend antipapisme is in grote delen van de Pinksterbeweging - in Nederland ruim 100.000 leden - nog sterk. Maar het verlangen om mee te werken aan die eenheid waar Jezus om gebeden heeft, wint ook daar steeds meer terrein. Pinkstertheoloog dr. Paul van der Laan, die vorig jaar als gast aanwezig was op onze Vernieuwingsdagen, illustreerde in Lunteren de noodzaak met een beeld. Als twee broers uit een gezin ruzie hebben en elkaar niet meer willen ontmoeten, is dat voor de ouders een groot verdriet. Zo moet het ook voor God de Vader heel pijnlijk zijn als zijn kinderen elkaar blijven negeren.

Er komt een vervolg.

[ Dit artikel werd gepubliceerd in Bouwen aan de Nieuwe Aarde, januari 2000, en in Ontmoeting en Verzoening, december 1999 ]